Bodega Colomé: net zo boeiend als de reis!
De reis
Een bezoek aan deze bodega is niet zo maar wat: vanaf Cafayate een reis van 3,5 uur in een 4×4 door een wonderlijk mooi, maar moeilijk begaanbaar landschap!
Op sommige dagen, na veel regen, is de bodega zelfs onbereikbaar door rivierstromen over de weg.
Vanuit Cafayate ga je langs de Calchaquí rivier naar het mooie dorpje Molinos dan nog even door hoog water en nog 20 minuten door een steenlandschap en ineens ben je er in de groene oase op 2.300m hoogte: de bodega Colomé met de hoogste wijngaarden ter wereld!
Aangekomen! Lunch met de Amalaya wijnen
We worden gastvrij ontvangen en na bezichtiging van de moderne kelder kregen we een lunch met de wijnen van Amalaya, de lijn van toegankelijke wijnen, grotendeels afkomstig van de wijngaard op 1.700m in Cafayate. Plezierige wijnen met als toppers de witte ‘blanco de corte” een blend van Torrontès en Riesling: bloemig maar met toch een strakke frisheid. Speciaal was “de Misterioso“ een witte cuvee uit de wijngaard bij de bodega op 2.300m waarvan men het ras niet kent. Wat vetter, wat anijs. Echte een eetwijn die mij deed denken aan de Arneis uit Piemonte.
Mooi vond ik ook de rode “gran corte” een blend van vooral Malbec aangevuld met Cabernet franc en Tannat wat de wijn een mooie structuur geeft. Veel donker fruit, iets vegetaal en goede frisheid.
De wijngaarden van Colomé
Na de lunch een korte wandeling door de wijngaard en vervolgens een proeverij van de Colomé wijnen met wijnmaker Thibaut Delmotte, een aardige Bourgondiër.
De wijnen komen uit vier wijngaarden van verschillende hoogtes:
Finca La Brava in Cafayate op 1.700 m, Finca Colomé nabij bij de bodega op 2.300 m, de Finca El Arenal op 2.700 m en de Finca Altura Máxima op 3.111 m, de hoogste wijngaard ter wereld. Beide gelegen bij Payogasta in de richting van Salta.
De wijnen
Allereerst proefden de Colomé Torrontès, mijn favoriete torrontés : een rijke maar toch frisse stijl en maar niet te overdreven bloemig. Koel gevinifieerd en een maand lang rijping op de gisten.
De vier single vineyard Malbec’s
We proefden vier malbec’s uit 2012 afkomstig uit de vier bovengenoemde wijngaarden. De wijnen zijn gemaakt met 3 dagen schilweking, zijn vervolgens in 10 dagen vergist (zonder toegevoegde gisten) en met licht overpompen en bleven nog 28 dagen op de schillen. Geen agressieve extractie dus. Tenslotte een jaar rijping op vat, met ca 25% nieuwe vaten.
De wijn van de zanderige wijngaard Finca La Brava uit Cafayate is een rijke stijl met veel donker fruit en met wat florale maar ook nog wat groene aroma’s. Veel, maar rijpe tannines. De malbec uit Finca Colomé is eleganter en goed in balans met een mooie zachte structuur, mijn favoriet. De wijn uit Finca El Arenal heeft een goede neus maar is wat barser in de smaak met kruidige maar ook wat vegetaal en wat ontwikkelde tonen. De malbec van Finca Altura Máxima is nog experimenteel: opvallend is de lichte en fruitig en bloemige neus. Niet zo diep in kleur en minder structuur: kennelijk gaat de lagere temperatuur ten koste van de ontwikkeling van de polyfenolen, ondanks de hoge zonintensiteit.
We proefden de goede evenwichtige, maar nog iets gesloten Estate Malbec 2012 een mooie blend van bovenstaande malbecs, vooral uit de Colomé wijngaard, aangevuld met wat tannat, cabernet sauvignon, syrah en petit verdot.
Vervolgens de Malbec Authentico 2013 van 100 jaar oude stokken: krachtig donker en rijp fruit zonder houtrijping opgevoed. Indrukwekkende wijn uit de Colomé wijngaard.
Dan is er ook nog de Reserva Malbec 2010 ook van oude stokken maar met veel extractie en houtgebruik gemaakt. Een powerwijn, voor de liefhebber.
Als extraatje proefden we nog de Pinot Noir van de Finca Altura Máxima: een lichte elegante wijn met tonen van koffie en tabak. Bijzonder!
Tenslotte
Dit bezoek is zonder twijfel een van de indrukwekkendste die ik ooit gedaan. Alleen de reis is al zo bijzonder, maar de wijnen zijn het ook waard!
Als klap op de vuurpijl is er dan nog het James Turrel Museum van een “licht”-kunstenaar die je elke keer op het verkeerde been zet!